บทที่ 158 รู้ค่าเมื่อสายไป (100%)

“แต่…”

“ไม่มีแต่เว้ย! เวลานี้ชีวิตไอ้เด็กแสบนั่นสำคัญสุด”

คราวนี้วาโยกระชากเสียงใส่คนที่กำลังออกอาการหวาดวิตกสุดขีด เขารู้ดีว่าเธอหวาดกลัวความตาย แต่ไม่มีเวลาปลอบใจ เพราะฉะนั้นจึงต้องทำให้อีกฝ่ายกลับมามีสติและเข้มแข็ง

“โอเค! โอเค! จะโทรเดี๋ยวนี้!” เธอเอ่ยเสียงสะท้าน ขณะกดโทรศัพท์มือไม้สั่น รอแล...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ